Em Là Thiên Thần Hay Ác Quỷ?
|
|
-Tiểu thư, lão gia cho gọi ạ- Cô hầu cung kính bảo Nó khẽ gật đầu. Vớ lấy miếng gạc bịt mắt phải lại, đi thẳng vào phòng đối diện. -Con ngồi đi-Hàn Lãnh, tức bố nó, lên tiếng. Đợi nó ngồi xuống, ông nói tiếp: -Tiểu Trà, con sẽ đi học lại. Ta biết con đã có 5 bằng đại học rồi nhưng con nên đi học, à không đúng, là quản lí trường Sky high. Ngôi trường ta đã đầu tư. Con đồng ý chứ? Nó khẽ gật đầu -Thủ tục xong hết rồi. Con về chuẩn bị đi. Ta sẽ cho người đưa... -Sẽ đi, 3 điều kiện-Nó ngắt lời -ừm, con nói đi -1. Không lộ thân phận. 2.Chỉ giáo viên biết thân phận 3.không đến trường nhận con -Được rồi. Con về phòng đi. Tí nữa đi học. Nó lại gật nhẹ đầu. Về phòng. Nó vận một bộ đồng phục nhã nhặn. Áo sơ mi đơn giản, váy dài hơn gối. Nó ra ngoài nhà ăn. Tu hết cốc nước cam rồi đi bộ đến trường ( Hàn Mộc Trà(nó): mồ côi mẹ, con gái cưng của Hàn Lãnh, chủ tịch tập đoàn Hàn Thị đứng đầu thế giới. Nó xinh đẹp tuyệt trần: da trắng nõn nà, mỏng tang, tóc hồng nhạt xen lẫn một ít xanh tím, dài hơn lưng một tí, buộc bổng, mũi cao, đôi môi anh đào, đặc biêt đôi mắt 2 màu như ác quỷ, mắt phải màu đỏ của lửa, máu, mắt trái là xanh lam của bầu trời, nước, nó hay bịt mắt phải bằng gạc. IQ: 300/300 vô đối, có giác quan thứ 6. Võ tinh thông tất cả) *Cùng lúc đó, tại 1 ngôi biệt thự khác...* -Thiếu Gia, đến giờ rồi ạ- Cô quản gia kính cẩn thông báo -Ừ- Anh đáp Vào nhà ăn. Anh vơ vội cốc sữa tu một hơi rồi cầm theo cáisandwich, ra ngoài đi học. ( Vương Chấn Phong
|
Chap 1 -Tiểu thư, lão gia cho gọi ạ- Cô hầu cung kính bảo Nó khẽ gật đầu. Vớ lấy miếng gạc bịt mắt phải lại, đi thẳng vào phòng đối diện. -Con ngồi đi-Hàn Lãnh, tức bố nó, lên tiếng. Đợi nó ngồi xuống, ông nói tiếp: -Tiểu Trà, con sẽ đi học lại. Ta biết con đã có 5 bằng đại học rồi nhưng con nên đi học, à không đúng, là quản lí trường Sky high. Ngôi trường ta đã đầu tư. Con đồng ý chứ? Nó khẽ gật đầu -Thủ tục xong hết rồi. Con về chuẩn bị đi. Ta sẽ cho người đưa... -Sẽ đi, 3 điều kiện-Nó ngắt lời -ừm, con nói đi -1. Không lộ thân phận. 2.Chỉ giáo viên biết thân phận 3.không đến trường nhận con -Được rồi. Con về phòng đi. Tí nữa đi học. Nó lại gật nhẹ đầu. Về phòng. Nó vận một bộ đồng phục nhã nhặn. Áo sơ mi đơn giản, váy dài hơn gối. Nó ra ngoài nhà ăn. Tu hết cốc nước cam rồi đi bộ đến trường ( Hàn Mộc Trà(nó): mồ côi mẹ, con gái cưng của Hàn Lãnh, chủ tịch tập đoàn Hàn Thị đứng đầu thế giới. Nó xinh đẹp tuyệt trần: da trắng nõn nà, mỏng tang, tóc hồng nhạt xen lẫn một ít xanh tím, dài hơn lưng một tí, buộc bổng, mũi cao, đôi môi anh đào, đặc biêt đôi mắt 2 màu như ác quỷ, mắt phải màu đỏ của lửa, máu, mắt trái là xanh lam của bầu trời, nước, nó hay bịt mắt phải bằng gạc. IQ: 300/300 vô đối, có giác quan thứ 6. Võ tinh thông tất cả) *Cùng lúc đó, tại 1 ngôi biệt thự khác...* -Thiếu Gia, đến giờ rồi ạ- Cô quản gia kính cẩn thông báo -Ừ- Anh đáp Vào nhà ăn. Anh vơ vội cốc sữa tu một hơi rồi cầm theo cáisandwich, ra ngoài đi học. ( Vương Chấn Phong(anh): đẹp trai lãng tử đào hoa, đẹp trai. Con trai và là người thừa kế tập đoàn Vương Thị đứng 3 thế giới.Tóc tím, mắt tím,....) &&&&&& Mọi người ơi cho Yui xin lỗi nha. Hôm sau đăng tiếp chap 1 nha. Yi bận bận bận bận bận bận quá đây. Sorry nhìu. Sẽ có sớm sớm sớm thui. z NHa$$$$$$
|
Chap 1 phần 2 *Học Viện Sky High...* Nó vừa đi vừa ngó nghiêng, trường rộng thật, y chang một tòa lâu đã rộng lớn vậy! Ngoài cổng trường, một chiếc limo đen đậu, học sinh reo hò náo loạn -AAAAAAAAA, Hoàng TỬ CHẤN PHONG, EM YÊU ANH- Nữ sinh 1,2,3,4,5... -Hoàng tử tới rồi kìa, hoàng tử kìa- Nam sinh 1,2,... Các tiếng động ồn ào đó không đến được tai nó. Nó đang tìm đường đi đến phòng hiệu trưởng, thì bỗng.... ....Rầm.... Nó đụng phải 1 người. Người kia còn đang ngồi dưới đất. Nó chẳng thèm liếc nhìn lấy 1/10000s, đứng lên phủi phủi cái váy bị lấm rồi bỏ đi. Còn tên kia vẫn ngồi đó, ngẩn ngơ vì có 1 người dám vô lễ như vậy trước mặt anh và ngẩn ngơ vì lần đầu tiên thấy một cô gái đẹp đến như vậy.Đến lúc nhận ra. Nó đi từ đời nào rồi.... *Phòng hiệu trưởng...* Nó đẩy cửa bước vào. Hiệu trưởng thấy nó, khuôn mặt hơi nhăn lại, kéo gọng kính xuống, cất giọng: -Em là ai, không biết gõ cửa khi vào à? -Hàn Mộc Trà- Nó đáp cộc lốc Gương mặt hiệu trưởng thoáng chút hoảng sợ, rồi cất giọng: -Hàn Tiểu thư, cô sẽ học phòng sao vàng, 10S5 được chứ? Nó gật đầu. -Tôi sẽ đích thân đưa em lên lớp. Nó lắc đầu, nói như ra lệnh -Họp, ra chơi, giáo viên -Vâng, tùy ý tiểu thư-Ông hiệu trưởng kính cẩn Nó quay người, tiến tới lớp sao vàng. Lúc đó, GVCN vừa tới, thấy nó, mặt cô tái đi lập tức. Cô bảo: -Hàn tiểu thư, tôi sẽ vào thông báo -Xưng hô bình thường- Nó ra lệnh -Vâng...à...được rồi...e...em đợi ở đây nhé!-Cô ấp úng Nó lại gật đầu. Cô vào lớp, đập bàn một tiếng rõ to, tất cả tiếng động đều bị cắt đứt. Cô cất giọng tông báo: -Hôm nay lớp ta có bạn mới, bạn ấy vào được đây nhờ học bổng -Tưởng gì, học bổng, con gái hay trai đây-một cái giọng chua chóe vang lên -Bảo Yến, kông được như vậy, Trà, em vào đi.-Cô lên tiếng Nó bước vào, con mắt màu xanh lam lạnh lùng quét qua lớp khiến ai cũng rùng mình. Cô lên tiếng phá tan cái không khí này: -Em tự giới thiệu đi -Mộc Trà-chỉ vậy -Vậy...em xuống ngồi chỗ bạn Phong nhé! Gật đầu. Nó đi xuống. -LÀ CÔ, MỘC TRÀ Ư- Phong giật mình, cô bé hồi sáng đụng mình đây mà! ~~~~~END CHAP 1~~~~~~~ Yui: tất cả nhưng tên, địa điểm trong này do Yui nghĩ ra hết ấy nha. Đừng có tìm. Ủng hộ Yui nha. Mơn mọi người nhìu. Sẽ sớm ra chap 2 thui. Kiên nhẫn tí nhé.
|
Chap 2: -Mộc Trà? Cô…là người đụng phải tôi lúc sáng??!!!- Anh giật mình. Còn nó vẫn im lặng, nhìn ngoài cửa sổ -Nè, nói gì đi chứ!- Thấy nó lơ, anh gắt lên Nó từ từ quay đầu lại, nhìn thẳng, xoáy sâu vào trong mắt anh. Anh bất giác rung mình, đôi mắt xanh biếc trong veo, nhưng không tồn tại bất cứ sợ ngây thơ hồn nhiên nào, nhìn vào có lẽ chỉ thấy bóng tối và bóng tối. Anh quay đi. Vì anh sợ đôi mắt ấy! Còn nó, tiếp tục quay ra cửa sổ. …Giờ ra chơi… Nó đi thẳng lên phòng hội đồng, anh thì vẫn ngôi trong lớp tiếp quản bọn con gái. -Ê, con bé kia hình như mới chuyển tới đó-Nam sinh 1 -Ế, thật á, xinh thật, tao nhất định phải tán đổ-Nam sinh 2 -Xinh vậy mà…hình như con bé đó bị chột một mắt hay sao ấy-Nam sinh 3 -Thật á, làm sao đây, tao kết nhỏ mất rồi-Nam sinh… Nó vẫn không để tâm đến mấy lời đó. Đi thẳng lên phòng hội đồng. Thầy cô đang trò chuyện vui vẻ, nó đẩy cửa bước vào. Thầy cô hằm hè nhìn nó, vẻ mặt không mấy vui vẻ, còn cô Liên( GVCN lớp nó í) tái xanh mặt mày. Thầy Lâm( GV thể dục) tiến tới gần nó, cất giọng trầm trầm pha chút tức giận: -Em kia, em là ai, có biết đây là đâu không mà dám vô phép như…. -Thầy Lâm, thầy thật sự không biết là ai sao?- Hiệu trưởng lúc đó mới bước xuống, thấy tình hình không mấy khả quan nên lên tiếng ngắt lời. Rồi tiến tới chỗ nó, kéo chiếc ghê sang trọng nhất của ông, mời: -Hàn tiểu thư, mời ngồi, xin thứ lỗi vì sự vô phép của Thầy Lâm- Ông dịu giọng. Nó ngồi xuống, quét ánh mắt băng hàn lên khắp phòng, dây não của tất cả mọi người trong phòng trở nên căng cứng, sợ sệt… Thầy Lâm lắp bắp: -H…Hà…Hà…n… -Hàn Mộc Trà- Nó bất chợt nói Ông thầy thể dục tái xanh mặt, chung cảnh ngộ với tất cả giáo viên trong phòng. -Tiểu thư gọi chúng tôi họp như thế này có chuyện gì không?- Ông hiệu trưởng cất tiếng phá tan bầu không khí im lặng này Nó gật đầu, nói: -Điều kiện -Hàn tiểu thư, cô cứ nói- Cô Liên lên tiếng -1. Thân phận bất lộ-Nó -Vâng, được ạ-Ông hiệu trưởng -2. Xưng hô bình thường - Việc này… vâng…à không…được.-Ông hiệu trưởng -3.Làm gì mặc tôi -Được thôi-Hiệu trưởng Tất cả giáo viên nhìn nhau, gật đầu, thầm nhủ làm gì thì làm nhưng không vô lễ là được. Nói rồi nó đứng lên bỏ đi. Thầy cô thở phào(Yui: đừng mừng quá sớm!/Các thầy cô: còn gì nữa???!!!). Nó gần ra tới cửa chợt đứng lại, quay mặt đối diện với các thầy cô. Thầy cô vừa thả được gánh nặng giờ dây não lại căng như dây đàn: -Hội học sinh, tôi Hội trưởng-Nó bảo -Được, nhậm chức diễn ra vào chiều nay- Ông hiệu trưởng bảo. Nó gật đầu bỏ ra ngoài. Một con nhỏ chạy qua, nhét vào tay nó tờ giấy nhỏ, bỏ chạy. Nó mở tờ giấy ra, chỉ vẻn vẹn: “12h trưa nay, trên sân thượng trường”. Tính cách nó hồi giờ không vô tâm nên quẳng tờ giấy ngay sau đó. Đi thẳng vào lớp. Thấy nó, anh chạy lại, nắm lấy bả vai nó, hỏi dồn dập: -Mộc Trà, cô đi đâu nãy giờ vậy hả? Có biết tôi tìm cô khổ sở lắm không? Nó nhìn vào mắt anh, rồi lại nhìn sang bả vai. Anh hiểu ý bỏ nó ra. Nó bước về chỗ ngôi, lướt qua anh không ngoảnh lại. Đột nhiên anh cảm thấy hơi…hụt hẫng. ….12h trưa…. Nó đang đi lang thang ngoài cổng trường, bỗng một đám nữ sinh vây quanh chỗ nó, một con nhỏ tóc búp bê, nhuộm màu bạch kim cài chiếc cài màu đỏ, vận trang sức lòe loẹt bước tới, vênh váo: -Nhỏ chột mắt kia, mắt kia của mày mù rồi à, hay mắt kia mù ảnh hưởng luôn tới mắt đây, mày đúng là không thấy thái sơn, dám ve vãn anh Phong hả… Mày biết tao là ai không?- Lệ Như hất mặt, đẩy nó một cái rồi nói (@Triết Lệ Như: con gia đình đứng thứ 6 thế giới, nên mới vênh váo. Cũng xinh, là hotgirl của trường chủ yếu là son phấn. IQ: 250/300, kiêu ngạo, mưu mô, xảo quyệt, đặc biệt rất ghét nó, lúc nào cũng hãm hại nó) -…- nó -Ui chà chà, nhỏ này đã mù mà còn câm nữa tụi bây ơi- Lệ Như ngạo mạn, nói to, cả đám cười khinh miệt. Rồi giơ tay ra, tát nó 1 cái rõ đau -Cái tội ve vãn anh Phong này. Mày tự chuốc họa thôi -….-nó vẫn im lặng -Dừng tay lại!!!- Một giọng nam lạnh lùng vang lên Lệ Như bất giác lùi lại, lắp ba lắp bắp: -A…Anh…Phong? -Ai cho cô quyền đánh người thế?-Anh -E…Em…Em….Là tại con nhỏ xấu xí này, nó dám đánh bạn của em- Lệ Như đổ thừa( trơ tráo quá đi, người ta thấy nãy giờ rồi mà) Anh nhìn qua nó, thấy nó vẫn thản nhiên như không, anh lại quay sang lườm Như: -Đừng để tôi thấy cô đụng tới cô ấy lần nữa -V…vâng- Lệ Như Rồi cả đám bỏ đi. Anh quay lại nhìn cô, đưa tay lên định chạm vào dấu tay hằn đỏ trên mặt nó thì nó quay người bỏ đi, làm anh hụt hẫng lần nữa(Yui: tiu ùi anh ơi, chị ấy nghĩ anh biến thái rồi/Anh: Gì chứ, tôi mới cứu cô ấy mà, WHYYYY…?/Yui: Chị ấy có biểu ko*trề môi* lo chuyện bao đồng/Anh:*ngồi co ro một góc* hic…hic). Trong lớp, nó nằm gục xuống bàn để…ngủ.Anh khẽ liếc nhìn nó. Thật yên bình làm sao. Khẽ đưa tay gạt tóc nó, chưa chạm tới thì…. -VƯƠNG CHẤN PHONG!!!- Tiếng ông thầy Văn như loa phát thanh Anh vội đứng lên -Dạ? -Nãy giờ tôi nói gì, em có nghe không? -Dạ nghe ạ -Vậy em nêu lại cách xyzcgh rồi đọc bài văn chủ đề đó của em xem! -Dạ…bla…bla-Anh tu một hồi rồi ngồi xuống Ông thầy thì tức đỏ mặt. Thấy hình như còn 1 học sinh nữa đang ngủ gục ở bàn anh, không thấy rõ mặt nên lớn tiếng: -Em nữ tóc hồng ngồi cạnh Phong… -Tên Mộc Trà thưa thầy- Lệ Như chen vô -Gì cơ, Mộc Trà?- Thầy tái mặt ……Reengggg….. Tiếng chuông hết tiết 1 vang lên giải nguy cho ông thầy xấu số. Ổng như mở cờ trong bụng: -Các em nghỉ Lúc đó, tiếng loa phát thanh vang lên: -Toàn học sinh trường Sky High chú ý, tiết 2 bị hủy, tất cả tập trung ra sân trường, Hội Trưởng Hội Học Sinh từ chức, Hàn Mộc Trà, cũng là học sinh mới của trường sẽ đảm nhiệm chức vụ Hội Trưởng Hội Học Sinh này! Lễ nhậm chức sẽ bắt đầu 15 phút nữa. Các em tập trung hết ra sân trường! Học sinh lớp sao vàng cứng họng, muốn bật ngửa vì con bé nhà nghèo làm Hội trưởng Hội học sinh của trường Sky High. Trong khi đó nó đã bỏ ra ngoài từ đời não đời nao rồi. *15 phút sau, tại sân trường…* -Chúc mừng em, Hội Trưởng hội học sinh mới! Nó gật đầu, nhìn xướng đám học sinh bằng ánh mắt lạnh lung: -Đồng ý? Tất cả học sinh lạnh sống lưng, gật đầu lia lịa và liên tục vỗ tay. Nó bước xuống. Vào lớp, bắt đầu tiết học…
|
Chap3: Chap 3: Lúc ra về, anh chạy theo nó bỏ mặc đám cận vệ đang đợi, nắm lấy tay nó: -Tôi đưa cô về- Anh vừa thở hồng hộc vừa nói -Không-Nó bác bỏ, vì 1 tuần sau nó mới được đến kí túc xá nên phải đi bộ cả cây số để về -Cũng chập chững tối rồi, cô đi một mình rất nguy hiểm đó!-Anh vẫn không từ bỏ dù bị giọng nói nhẹ như mây trời, êm ả như gió nhẹ nhưng chủ yếu là như những tảng băng ở Bắc Cực của nó chinh phục gần nửa. Đôi lông mày lá liễu của nó khẽ nhìu lại, nhìn xuống cánh tay đang bị giữ lấy của mình, anh hiểu ý, rút tay lại, mặt hơi đỏ.Nó quay người bước đi. Anh cũng quay lại xe, dặn tên lái xe bám theo nó. Đến một nơi khá vắng, nó bất chợt đứng lại, chiếc xe cũng dừng lại theo, nó bước đến chiếc xe ấy, anh mở cửa bước ra, đứng trước nó, anh hơi lúng túng -Theo?-nó -Chỉ là tôi…tôi..tôi sợ cô về một mình gặp kẻ gian nên đi theo thôi- Anh thanh minh -Gặp rồi-nó dửng dưng -Ở đâu?-anh -Đây-nó chỉ vào anh. Anh hơi ngạc nhiên, rồi lại bảo: -Xin lỗi -Không theo-nó Anh gật đầu, rồi leo lên xe đi ngược lại với nó. Về phần nó, nó cũng hơi, chỉ hơi hơi cảm thấy có lỗi với anh nhưng ý nghĩ đó nhanh chóng bị gạt bỏ, nó không muốn bị rung động bởi bất cứ ai. Cứ vậy về nhà. Về tới nhà, nó leo tót lên giường nằm nghe nhạc, không cho phép lòng nghĩ bang quơ, thì bỗng: -Tiểu thư, đến giờ cơm rồi ạ- Một cô hầu bước vào, kính cẩn nói Nó gật đầu. Bước xuống nhà ăn. Vừa vào trong, nó đã thấy ba nó ngồi đó. Nét mặt nó thoáng chút kinh ngạc vì ba nó rất ít khi ăn ở nhà, rồi lại vô tâm như thường. Thấy con gái vẫn đứng như trời trồng, ông lên tiếng: -Sao con không ngồi, lạ quá à Nó lắc đầu, ngồi xuống, cầm ly sữa, nhâm nhi. Ba nó lại nói: -Hôm nay đến trường vui chứ-Ba nó mỉm cười hỏi Nó gật đầu. Ba nó lại hỏi tiếp: -Nghe nói con đụng vào hoàng tử gì gì đó của trường rồi lại bị đánh, có thật không? Nó lại gật đầu. Ba nó bắt đầu tức giận: -Ai cả gan dám làm vậy với con gái ta, con nói đi, dù là tập đoàn thứ 2 thế giới ta cũng sẽ làm cho phá sản, vì dám đụng đến con gái ta Nó lắc đầu, vẫn nhâm nhi ly sữa. Ba nó hạ hỏa, rồi gắp cho nó một con tôm. Nó vẫn không để ý, tay nghịch ly sữa, nó bảo: -Không ở kí túc xá -Vậy…-Ba nó định hỏi,nó ngắt lời: -Nhà thuê -Vậy ta sẽ thuê cho con một cái nhà… -Dân-Nó lại ngắt lời -Chỗ đó con ở sao được -Được -Vậy được thôi, mai con sẽ chuyển đến nhà mới Nó gật nhẹ đầu. Ba nó nói tiếp: -Tí nữa con vào phòng ta Nó lại gật(Yui: chị này suốt ngày gật, không mỏi cổ hả/Nó:gì/Yui:dạ không có gì ạ).Bữa cơm trôi qua một cách ảm đạm …Phòng ba nó… -Mộc Trà-Ba nó gọi Nó đang nghịch sợi dây trên ghê liền ngẩng đầu lên. -Con…cho ta xem đôi mắt con được không-ba nó Nó hơi nhíu mày, rồi do dự một lúc, gật đầu. Nó từ từ mở chiếc gạc bịt bên mắt phải ra, ba nó thật sự bất ngờ: -Màu đỏ? Nó gật đầu -Thật… . Con thật đẹp, mắt bên trái của con cũng vậy, tinh khiết, tươi mát. Còn mắt bên phải…nó giống màu của máu tươi, của đám lửa, nó thật sự rất đẹp nhưng lại rất bi ai, hay là con làm phẫu thuật mắt đi, thay con mắt màu xanh Nó lắc đầu. Đứng lên định đi ra thì…: -Ta xin lỗi…ta biết ta không thể bù đắp lại nỗi đau cho con…nhưng xin con..có thể trở về là một cô bé xinh xắn, trên môi luôn nở nụ cười như trước kia không-Ba nó nghẹn ngào -Muộn rồi-Nó lạnh lung đáp, rồi bỏ về phòng. Thật sự, nó rất thương ba nó, nhưng nó không cho phép mình mềm yếu. Mở hộc tủ bàn học ra, có 1 chiếc hộp bằng thủy tinh nhưng không trong suốt, nó nhẹ nhàng rút chiếc dây chuyền ra, mặt dây chuyền là một chiếc chìa khóa cũng bằng thủy tinh nhưng trong suốt, đút vào ổ khóa của chiếc hộp. Nắp hộp bật mở, bên trong là tấm ảnh 2 người con trai và 1 đứa con gái trên môi nở nụ cười tươi và một bức ảnh khác chụp khi cô 12 tuổi cùng với một chàng trai trong bức trước, lật ra sau, có ghi dòng chữ:” Hàn Mộc Trà, Lâm Hoàng Nam này sẽ mãi mãi yêu em…. MT+HN”. Nước mắt nó lại rơi, sau 4 năm…nó không bật tiếng khóc, cũng không lau đi, cứ mặc nó rơi thấm ướt bức hình đó… Bỗng, nó muốn đến bar, sẵn tiện xem tình hình bang nó luôn. Lấy băng gạc bịt lại mắt phải, lục trong tủ lấy thứ gì đó và đồng thời mặc đại 1 chiếc áo nửa lưng(cái áo mà trên rốn ấy, không biết gọi là áo gì nữa) màu đen, có tay dài đến cùi chỏ, cổ tròn và một cái quần short đen rin, làm lộ đôi chân dài trắng ngà của nó, khoác thên cái áo khoác nửa lưng có đính gai cũng màu đen nốt. Buộc tóc bổng lên, cài them cái nơ đen viền đỏ(Yui:chị ơi chị, đen hết trơn dzậy, thấy gớ../Nó:gì?/Yui:dạ không có gì ạ*khóc thầm trong bụng*). Bước xuống nhà. -Con đi đâu thế- Ba nó đang đọc báo ở sofa ngẩng mặt lên hỏi. Nó quay đầu lại: -Bang -Ừ, cẩn thận-Ba nó Nó quay người đi. Ba nó không cản vì biết nó là Đại bang chủ của bang phái lớn nhất thế giới(có 1 bang khác đồng hạng nhất nữa, từ từ rồi sẽ biết,hehe*cười gian*). Lúc đầu ba nó rất lo nhưng từ từ ba nó cũng quen. Còn nó, ra ngoài dắt một chiếc motor đen(Yui: tình hình là Yui không biết xíu xìu xiu gì về xe nên không nói hãng nhé). Phóng tới Bar Wind với tốc độ kinh hoàng. Dừng trước bar, nó nhẹ nhàng bước vào… ….keng…keng…xoảng…xoẹt…..một loạt âm thanh vang lên. Trước mặt nó là cảnh một thuộc hạ bang nó đang bị dí dao vào cổ, những người còn lại của bang nó thì đứng đằng sau không dám động thủ vì quy tắc thứ nhất là tính mạng các thành viên của Bang đều như bang chủ, đều phải được bảo toàn. Những tên cùng phe với kẻ đang dí dao vào cổ người bang nó thì đập phá linh tinh. Tên giống như kẻ cầm đầu lên giọng: -Bang chủ tụi bay đâu? Nghe nói dữ dội lắm mà, uy minh lắm mà? Chỉ là con rùa rụt cổ thôi chứ gì? Kêu thằng hay con bang chủ gà gì đó của tụi bay ra đây! -Tôi cấm ông xúc phạm đến bang chủ của chúng tôi. Cái loại khốn nạn chúng mày làm gì đáng để bang chủ ra mặt chứ!-Một người con trai đứng đầu phe nó lên tiếng. Còn nó vẫn đứng đó thì một tên đứng trong phe địch, hình như là tên cầm đầu nhìn thấy, từ từ đi lại phía nó, cất giọng đểu giả: -Ô Ô, tụi bay ơi, có em nào xinh quá trớn là xinh đây này, nè cô em, thích không?- Hắn quay ra phía đồng bọn rồi lại quay ra phía nó- Chơi với anh một đêm nhé, anh hứa sẽ cho em nhiều thật nhiều tiền. Được chứ?! Cả đám người bang nó nhìn thấy nó, lập tức quỳ xuống, đồng thanh: -BANG CHỦ Cái tên đang đứng trước mặt nó nghe vậy quay lại nhìn bọn họ, rồi quay sang nó, há hốc mồm, nó lướt nó hắn, đến chiếc ghê, ngồi xuống, cất giọng băng lãnh khiến ai cũng sởn gai ốc: -Nói -Ở yên đó, tới đây thằng nhãi này sẽ chết-Tên dí dao vào người nó nói hơi run. Nó bắt đầu cảm thấy thích thú. Tiến lại tên đó, hắn bất giác lùi lại phía sau, nó càng lúc càng tiến tới gần và…
|