Cô Ấy Yêu Tôi Như Sinh Mệnh
|
|
Tên truyện:Cô ấy yêu tôi như sinh mệnh tác giả:Shin Thể loại:Tiểu thuyết (đây là tập truyện đầu tay của shin!có gì sai sót mong mọi người thông cảm và chỉ bảo góp ý tận tình ạ) casting: *Đình Nhã: năm nay tròn 23t,một cô gái từ tỉnh lẻ lên thành phố lập nghiệp dáng người đáng yêu dễ thương,tính tình hiền dịu,được cái chịu khó. *Lâm Bạch Kha: hoa hoa công tử nổi tiếng trong làn giải trí.Diễn viên thần tượng được yêu thích nhất.Ngooài ra anh còn là con trai út của gia tộc lớn nhà họ Lâm.Ngooại khỏi phải bàn chỉ dùng hai từ để miêu tả thôi: soái ca!Tính tình lạnh lùng đôi khi dở người.Còn được biết đến với cái tên Jackson *Marc: soái ca được yêu thích thứ hai của làn giải trí.Ngoài ra thông tin bí mật (mong mọi người sẽ ủng hộ shin ạ!!!!!!!!)
|
Chương I: Tất cả các Fan của Lâm Bạch Kha đã bỏ ngần đóng tiền túi mình ra để mua một cái vé đắt đỏ vào dự Fan Meeting bộ phim thần tượng của anh.Họ sếp hàng dài từ sáng sớm đến nắng gắt để mong được gặp idol.Lâm Bạch Kha tham gia một bộ phim do đạo diễn LÝ Kiều sản xuất.Bộ phim này nói về tình cảm của mộ đôi uyên ương từ nhỏ đã rất thân thiết đến khi lớn lên tự dưng sóng gió ập đến dồn dập.Đây là kiểu kịch bản cẩu huyết nhất trong đời của lâm Bạch Kha.Anh phải đóng 45 cảnh đau khổ trong bộ phim.Thật ra Lâm Bạch Kha có thể từ chối không tham gia bộ phim chán ngắt này.Cơ mà,nghiệt ngã làm sao hôm qua anh lại cãi nhau với bố già mình về chuyện công ty.KHiến bố anh tức giận khóa tài khooản bạch kim của anh.Giờ anh phải nai lưng ra kiếm tiền để tiêu sài. -quản lí Trương,chị đừng có mà đi qua đi lại được không? -Jackson sao cậu cứ ung dung ngồi đó mà ăn táo vậy? Đây là fan meeting lớn cậu phải lo lắng chứ! -tại sao phải lo!làm như tôi chưa có buổi meeting nào lớn vậy!!! -mệt cậu quá đi!!! Cậu cứ ngồi im để tôi lo!!! Trương Khuê lại đứng dậy đi qua đi lại tiếp tục công việc lo lắng của mình.Hình như buổi họp fan nào cũng vậy.Chị cứ đều lo lắng tới lo lắng lui trong khi nhân vật chính lại nhàn rỗi đến chả thèm quan tâm đến cái kịch bản chương trình đạo diễn đưa. -Tiểu Hoa lấy cốc nước!!! Tiểu Hoa trợ lí của anh hôm nay làm sao vậy? -tiếu hoa xin nghĩ rồi! -what the fuck?? Lâm bạch Kha nhịn không được ngồi bật dậy văng tục.Không phải là anh không có tiền tại sao lại nghĩ việc ngang vậy chứ? -mẹ cô ta đẻ nên cô ta xin nghĩ? -cái gì?mẹ cô ta là heo nái à? Cô 28t rồi chắc mẹ cô ta cũg 50 mấy 60 còn đẻ được sao? -ôi thôi cái mồm cậu sao mà thối thế!!! mai tôi tuyển!!! Lâm Bạch Kha với tay lấy cái áo khoác mặc vào. -chị thì làm được cái gì? tuyển 10 cô hết 9 cô nghĩ việc ngang rồi!!! Lần này để tôi!!!! -xùy xùy... tùy cậu!!!!lên đi kìa!! Lâm bạch kha hít một hơi sâu rồi tiêu sái bước ra khán đài Đình Nhã thở dài hết lần này đến lần khác.Đúng là thành phố mà,xa hoa tráng lệ đi đâu cũng có đèn LED hết.Nhưng ở đây bụi nhiều quá.Mà thôi bụi cũng chả là cái gì..quan trọng là giờ cô phải đi đâu đây!NGhỉ học dỡ ở một trường đại học dưới quê khiến cô bây giờ là kẻ thất học.Ấy thế mà cô không hối hận,mẹ cô đang bệnh mà.Cô phải lên thành phố để kiếm tiền. Cô lại tiếp tục lê cái thân mệt mỏi đi dọc đường biển may ra kiếm được căn nhà trọ ở được.Nhưng số cô là số khổ hai ông trời bạc đãi tuyệt đường sống cô đây?Cô đi lanh quanh một hồồi lại lạc vào một xứ sở thần tiên nào chứ?Ở đây có tấm bản là Biệt Thự Lâm Gia.Cái tên nghe hoành tráng quá ấy chứ. -cần tuyển trợ lí!!!Điều kiện nữ,cao trên 1m5 dưới 1m6 ,nấu ăn giỏi chịu khó tốt,biết nghe lời.Bao ăn bao ở lương tháng 5tr rưỡi.Thật sao???? woww..mình 1m58 nấu ăn không giỏi nhưng cũng dạng là ngon nhất nhà rồi...Thôi cứ vào thử đi!!!! Cô vỗ vỗ lại khuôn mặt mình rồi đi vào bên trong.Cô há hốc mồm khi thấy có nguyên dàn hotgirl đứng xếp hàng người nào cũng đeo trang sứ quý giá liễu yếu đào tơ đứng dưới trời nắng để chờ đến lượt phỏng vấ -ngời này nổi tiếng vậy sao>? Lâm bạch Kha lấy một trái cà chua bi bỏ vào miệng rồi nhai.Nheo mắt nhìn mỹ nữ mặt như không mặt trước mặt mình. -loại!!!! -tại sao chứ> jackson...anh còn chưa hỏi em!!! Mỹ nữ cuống cuồng nhảy dựng lên bộ ngực trắng bóc sắp bung ra khỏi áo. -thích!!! Tuyển trợ lí chứ không phải tuyển công cụ ấm giờng!!!!! -em cũng có thể.... Cô nàng đan hai bàn tay vào nháy mắt liên tục với anh.Anh lắc đầu thì lập tức Trương Khuê bà chằn có tiếng làn giải trí xách cổ áo cô nàng vứt ra ngoài. - người tiếp theo... - em em... -tôi nè... -mộng đào cô tránh ra... -cái đồ xung thần cô tránh ra đi!!!! -tránh ra các cô đang ngán đường bổn tiểu thư đấy! Đan Nguyệt ẻo ả dang tay đẩy một đám ngườ đang nhao nhao.Cô đứng trước mặt TRương Khuê chỉ ngón tay thanh mảnh vào mặt mình -tôi!!! -ha... Trương Đan Nguyệt!!! người yêu cũ bị đá cách đây vài tháng của jackson chúng tôi nay lại quay lại làm trợ lí sao Khuê bà bà hất tóc mình liếc nhìn qua chỗ đám cây thấy một cô bé đang ngồi co ro nơi đó.Không thèm để ý người khác -cô vào phỏng vấn!!! Đình Nhã ngạc nhiên đứng dậy,tiêu hóa hết câu định bước vào thì NGuyệt hung dữ gằn lên -cô ta là cái thá gì mà vào trước chứ? chúng tôi đứng hàng giờ rồi đấy!! -Trương Đan Nguyệt!!! cô kô đọc bảng tuyển à? Cao trên 1m 5 dưới 1m6 nấu ăn giỏi chịu đựng tốt.Cái thứ nhất là cũng không được thì lấy cái gì mà vào? -tôi là nyc anh ấy.....anh ấy sẽ thương tình cho tôi!!! -cái đồ ngực bự não nhỏ như cô không có xấu hổ hả? -chị ghen tỵ tôi chứ gì??? xấu xí già khú ngực lép như chị? -cô có tin tôi thả nguyên bầy sói ra nhai xương cô không -đồ bà chằng... NHân lúc hai người đrjp cãi nhau chí chóe.Đình Nhã cô vội chuồn vào bên trong Bên Trong hooành tráng lắm... đèn chùm pha lê gỗ thượng hạng,sofa êm ái sang trọng nữa chứ. -nhưng không có ai phỏng vấn à? -mắt cô đuôi à? lâm Bạch Kha cầm cốc sữa tới trước mặt cô liếc nhìn từ đầu đến chân rồi ngồi xuống ghế -ngồi!!! -ồ.. Cô vội vội vàng vàng ngồi xuống mặt cúi gằm xuống đếm ngón chân -cô tên gì? -dạ...dạ..Đình nhã!!! -tên xấu thế!!!! LÂm Bạch Kha nheo mắt đánh gái cô gái nhỏ trước mặt.KHông hở hang như mấy bà thím kia.Không son phấn như mấy cô nầng nóng bỏng.trước mắt coi như có hứng phỏng vấn rồi -cao nhiêu!!! -1m58 ạ!!!! -đạt...Nấu ăn được không!!! -được ạ!!! -xuống làm một món cơ bản đi!!! Đình Nhã ngước đôi mắt to tròn lên chớp chớp nhìn anh.Lâm Bạch Kha cũng chớp chớp nhìin lại.Quái lạ??cô gái này là nai tơ à? -nhà bếp ở đâu ạ? Hắc tuyến nổi đầy trên mặt anh.Hất cằm chỗ bên kia rồi chống tay lên thành mà bấm điện thoại. Đình Nhã nhìn vào căn bếp mà cảm thán.Sạch sẽ sang trọng,cô khẽ vỗ vỗ má mình. -anh ấy đẹp trai thật...hưm... Cô vội lắc đầu rồi đi kiếm đồ làm.. cà mì gói thịt bò hành lá.Cô suy nghĩ một hồi rồi xắn tay áo lên rửa tay thật sạch.Cô cắt lát thịt bò nhỏ ra rồi cắt hành cát cà xong đem tất cả bỏ vào chảo xào đều.Mì cô cho ngâm nước cho rã ra rồi vớt để ráo xong bỏ vào xào luôn.Tieeu bột ngọt đường đầy đủ.Chả mấy chốc đã xong một món.Cô vội bưng lên tiếp đãi bị công tử đang nhàn rỗi đằng kia. -xong rồi à? -vâng!!!! -ăn được ko? -không chết đâu ạ!!! Đẹp trai thì có thật đấy nhưng tính tình quá xấu.Hứ.. -cô nói gì đây!! -không có ạ!!1 KHẽ liếc đôi mắt láo liêng kia.Anh bĩu môi một cái rồi cầm đũa gắp ăn. -hơi lạc..nhưng coi như tạm được.có tố chất đào tạo!!! Anh lấy giấy tao nhã lau miệng mình rồi nhìn cô. -năm nay bao nhiêu? -22t -đang học đại học? -nghỉ rồi!!! ANh thật sự muốn bật cười vì cái hành động cứng nhắc của cô. -có ai nghỉ mà ra vẻ tự tin như cô không? -tại sao nghỉ!!! -cũng trả lời luôn ạ??? cô chớp mắt nhìn anh.Tên quái dị này sao ngang thế nhỉ -không thì thôi!!! trước mắt là cô đợợc nhận... tháng 5tr rưỡi bao ăn ở...công việc cô tôi cô cũng biết rồi đấy làm thâu đêm liên tụ các ngày.... -xin lỗi anh làm nghề gì ạ? lâm Bạch Kha khẽ nhíu mày.Nai tơ hay là giả bộ đây?(giống nhau mà anh) Anh nheo mắt lại đánh giá cô từ đầu đến chân? -cô không biết? -dạ vâng!!! -tôi là Lâm bạch Kha...nickname Jackson!!1 Đình Nhã lục lại trí nhớ.Hình như không có tên anh này trong danh sách ghi nhớ của cô.CÔ bất lực lắc đầu... -what the fuck??? Thần tượng nổi tiếng như tôi mà cô không biết à? ___________________________________________________________________---
|
|
Chương II -thì ra anh là diễn viên nổi tiếng!!! Lâm Bạch Kha 28t Đình Nhã mỉm cười ghi nhớ cái tên này vào đầu của mình.Cô chợt nhớ ra điều gì đó và đứng bật dậy. -Anh Lâm,anh bao ăn bao ở đúng không? Lâm Bạch Kha nhìn vào khuôn mặt lo lắng trắng bệch của cô mà khinh thường -ừ!!! cô từ tỉnh lẻ lên à? -vâng!!! Lâm Bạch Kha hưm một cái ngạc nhiên.Anh mắng cô hai lúa không ngờ cô lúa thật.Anh thở hắt một hơi rồi kêu lên -Trương Khuê!! Trương KHuê vừa phủi tay vừa đi vào.Chị lấy tay ngoáy mũi mình rồi ngồi xuống ngay cạnh anh.Chị nhìn cô từ đầu đến chân và ngược lại -kêu cái gì? -fuck! Chị làm gì lâu thế!!! -đuổi ruồi!!!! -chịu!!! chị giải thích cho trợ lí mới kìa!!! Anh kéo vạt áo ra sau cho đỡ nóng rồi bưng dĩa mì đi lên lầu.Chị Trương nhìn cô bé ngây thơ trước mặt mình rồi niềm nở. -Cô bé từ đâu đến thế!!! -e từ tỉnh xxx lên ạ!!!Em tên ĐÌnh Nhã và năm nay 22t ạ!!! Trương Khê gật gù rồi đứng dậy nắm tay cô kéo đi. -em theo học trường nào thế!! -em nghỉ rồi chị ạ!!! -tại sao vậy?.. Chị Trương ngạc nhiên nhìn vào mặt cô mà xét hỏi.Nhng nhìn thấy đôi mắt ướt thì chị cũng thôi -được rồi!!! Tính chất công việc của jackson là diễn viên idol.Nên chạy show là điều bình thường thân là trợ lý em phải túc trực bên cạnh nó 24/24 nó bảo gì cần gì em điều đáp ứng!!! à đúng rồi!!! CHị là Trương Khuê quản lí của nó!!! Có gì cứ hỏi chị nha!!! KHuê mỉm đưa tay ra nắm lấy bàn tay nhỏ của cô.CÔ gật gật đầu như gà mổ thóc.Chị khuê ngó vẻ rất là tốt bụng. -phòng em đây!!! đối diện là phòng nó,chị ở lầu dưới.Có thể chị không thường xuyên ở đây!!! -dạ...được bao ăn ở là em zui lắm rồi!!! -thế trước đây từng theo đuổi ngành nào vậy? KHuê đỡ lấy cặp xách cô đem bỏ lên giường.Sau đó tao nhã ngồi xuống ghế salon mà rót ít nước uống. -dạ...thiết kế ạ! -giỏi vậy sao???À... đúng rồi tối nay có buổi đóng phim...ấy thế mà makeup nói nghỉ rồi...thế ai làm cho nó đây!!! Đình Nhã phồng má ra rồi đứng bật dậy rụt rè dơ tay -chị ...trước đây em cũng có makeup!!! _____________ -nè chị thấy con bé đó cũng được! KHuê hất hất khuỷa tay vào mặt anh mà thì thầm.Anh chán ghét nhăn trán hất chị ra. -cô ta thuộc kiểu lúa mà chị bảo makeup được ko? -được mà...thiết kế đó!!!! -liên quan à? ĐÌnh Nhã chăm chỉ nhấc mấy cái ghế xếp gọn gàng.Rồi lại lăn tăn đến cầm quạt quạt cho ông chủ của mình.Sẵn tiện quạt luôn chị diễn viên chính ngồi sát bên -cảm ơn nha cô bé!!! Chị diễn viên ấy mỉm cười nhẹ rồi tiếp tục đọc kịch bản lâu lâu quay qua hội ý với Bạch Kha. -Jackson lát tới cậu rồi đó! -biết rồi!!! BẠch Kha vẫy tay ý bảo thôi quạt. -makeup! Đình Nhã vội lấy hộp trang điểm mà chị Khuê mới đưa lấy cọ đánh chút phấn đồng tăng thêm vẻ nam tính. -da ông chủ đẹp quá à..hơn con gái luôn á!!! -Thần tượng mà..lấy cốc nước coi!!! Đình Nhã quét quét rồi đặt xuống chạy đi lấy nước. -ông chủ... -gọi tôi là Jackson đi!!! -vâng!!! Bạch Kha phủi phủi vạt áo rồi bước ra ngoài nắng diễn. -cảnh 114!chuẩn bị!!!diễn!!! Bạch Kha đóng vai Tùng Lâm trong bộ phim.Anh cầm lấy một con dao kề ngay sát bên cổ mình.Đôi mắt dấy lên nổi buồn sầu. -Lý An.... Cô có biết vì sao tôi yêu cô không? -vì sao? Nữ chính Lý An do Trương Huyên Huyên đóng.Cô nàng xinh đẹp với cánh hồng.Đứng quay lưng lại với nam nhân đang rặng từng giọt nước mắt -cô xin đẹp cô đáng yêu...ngay cả trên giường...aizzz Lâm Bạch Kha nhăn trán vẫy tay gọi Đình Nhã tới.Đình Nhã cô sững một chút rồi quơ lấy dù khăn và nước đến cho anh. -đạo diễn đổi lời thoại đi!!! -vì sao chứ!!! Lâm Bạch Kha vứt chai nước xuống sàn rồi khoanh tay kiêu ngạo nói với ông đạo diễn 3 mét bẻ đôi kia -ông nghỉ sao với cái lời thoại này mà ăn khách à??? giới thiêu nội dung lâm li bi đát như thế ấy thế mà chèn nguyên một cái câu dâm dục gây cười vào là sao??? KHông hợp đổi!!! -cậu nghỉ cậu là ai? Đạo diễn nóng máu chỉ kịch bản vào mặt anh. -tôi là tôi chứ tôi là ai..ông mù à??? -cậu!!! -đổi... Lâm Bạch Kha phất tà áo và bước đi.Đình Nhã vội vàng chạy theo. Đến bãi đậu xe anh vứt chìa khóa cho cô yêu cầu cô lái -tôi không biết lái -Khuê đầu heo biến đi đâu rồi!!! fuck!!! Đình nhã vô tội bị anh lôi đầu vào trong sâu đo liên tục giật thót người vì cái thái độ chạy xe của anh.Đơn giản là vượt mất cái đèn đỏ rồi.Đột nhiên anh kít xe lại ngay tại một vùng núi vắng. -jackson...anh Đình Nhã mím chặt môi mình lại...có khi nào...Cô lo lắng nắm chặt cái vạt áo của mình -tẩy trang cho tôi. Cô vội lấy bông và chế một ít nước tẩy rồi lau mặt cho anh. -cô có điện thoại không? -không ạ!!! -nói cô lúa là không sai mà!!!1 -cũng đâu phải.... -mai bảo bà kia đi mua cho một cái rồi trừ vào lương.. Đình Nhã quay mặt ra nhìn bên ngoài ròi trề môi.kẹo kiệt. Lâm Bạch Kha lại lái xe phóng xuống núi rồi lại vượt qua mấy cái đèn đỏ nữa.Con thỏ nhỏ Đình Nhã khi về đến nhà thì ói lên ói xuống.Ói tận mật xanh mật vàng rồi mà vẫn còn ám ảnh cái cảm giác như đi tàu lượn siêu tốc.
|
Chương III Sau lần được ngồi trên chiếc "tàu lượn siêu tốc" phiên bản người lái của Lâm bạch Kha.Người không bao giờ mắc chứng say xe như Đình Nhã lại thấy xe là ói trước mới lên.Rút kinh nghiệm lần này.Trong túi cô lúc nào cũng dự trữ sẵn liều thuốc chống say xe.Nhưng cô phát hiệnn một sở thích của anh là:khi bực hay buồn đều lái xe như muốn đua với tử thần. Uống một ngụm nước cho trôi chỗ thuốc đó.Cô leo lên xe ngồi và thắt dây an toàn. -ông chủ ơi!!!à,...anh Jakcson Cô vội cúi gằm mặt khi thấy anh nhăn trán. -nói! Anh lấy lôi điện thoại ra chơi game.Không thèm để ý tới sắc mặt của vị quản lý quyền lực ngồi ghế trên. -khoảng 10 phút nữa là anh phải diễn rồi.Liệu chúng ta đi như vầy có tới kịp không? Điều cô thắc mắc nảy giờ.Đóng xong cảnh quay này là anh được nghỉ ấy thế mà anh bảo chị Khuê cứ lái từ từ và đi đường vòng nữa chứ.Anh đi làm hay đi chơi vậy.Đương nhiên nhã nhã không thể thốt lên câu này. -lão đạo diễn chó chết đó không đổi câu thoại thì tôi sẽ cho lão biết tay! Lâm bạch Kha vứt cái điện thoại xuống ghế.Anh khoanh tay kiêu ngạo nhìn ra ngoài cửa sổ. -hứ...cậu đang nghèo đó!!! làm được gì người ta! nếu làm được thì hãy về nhà xin lỗi lão gia nhà cậu.May ra còn đuổi ông ta ra khỏi làn giải trí. Trương Khuê khinh thường ngồi phía trên tăng tốc mà vồ về phía trước. -có cho vàng tôi cũng về xin đấy! Đình Nhã đang định lấy giấy ra ghi lại lịch ấy thế mà nghe câu nói của anh cô bỗng thấy choáng.Đây là một hành động tố cáo mình là người keo kiệt chai mặt đấy. -cậu lì hơn tôi tưởng! -tôi hoạt động với chị 7 năm trong làn giải trí!!! chị còn không biết tôi chai cỡ nào à! -biết biết!biết cậu chai nên bây giờ làm ơn...chai mặt đọc giùm câu thoại đó đi! -xùy!!! dừng lại đì! lâm bạch kha bĩu môi rồi chợt hét lên.KHông biết điều gì làm anh hí hửng kéo cần cửa xuống và thò đầu ra ngoài -chị hai... Lâm Bạch Kha vội mở cửa rồi chạy vòng về phía một người phụ nữ trẻ trung đang dắt một con chó chihuahua.Họ trò chuyện một lúc rồi quay trở lại xe. Đình Nhã vội vàng xuống xe mở cửa cung kính mời cô gái và con chó lên xe.Cô gái đó mỉm cười nhẹ nhàng rồi ôm chú chó không mấy phần thân thiện lên xe.Đình Nhã cô cũng chạy lên ghế trước ngồi. -cô gái này là trợ lý mới của em à? Cô gái trẻ hỏi.Con chó trong ngực sủa ầm lên về phía cô.Cô nhận thấy ánh mắt mấy phần kiêu ngạo và khinh miệt mình.Đồ con chó khó ưa.Cô phụng phịu cúi mặt xuống nhìn lòng bàn tay. -ờ...Cô ta tên Đình Nhã Nhã -dạ..em là Đình Nhã thôi ạ! Đình Nhã cẩn thận nhắc khéo anh sửa lại tên mình.Nhưng lại bị anh trừng mắt -tên cô tôi thêm có một chữ à?Mất mát gì sao? Cô gái trẻ nghe đoạn hội thoại cảm thấy thú vị bật cười khẽ.Ôi bàn tay thanh mảnh đó che miệng cười thật duyên dáng.Con gái thành thị đúng là khác xa với con gái dân quê tỉnh lẻ như cô.Cô càng thấy tự ti.Cổ lại bắt đầu rụt lại.Lâm Bạch Kha nhận ra cổ cô càng ngày càng rụt là đủ hiểu.Anh không thèm nhìn cô nữa, -chị là Lâm Gia Nhiên,năm nay 30t chưa chồng chưa bạn trai.Hiện tại đang làm việc tại công ty O.N ở mỹ Gia Nhiên mỉm cười nhẹ vuốt vuốt con chó và nói thêm"handy người bạn của chị" -ý chị là Old Navy á? Đình Nhã trợn hai mắt rồi chớp chớp chứng tỏ cô rất có hứng thú. -Em biết về thiết kế à? -dạ...em từng học nghành thiết kế...Old Navy là ước mơ của em...em mong có thể vào đó làm việc ạ? -wow...hẳn là em học rất giỏi...em tốt nghiệp chưa? Đình Nhã thu lại ánh mắt mơ ước của mình và gượng cười -em...em học hai năm là nghỉ rồi ạ! Cô sợ chị ấy khinh thường mình nên cổ cô rụt lại.Lâm Bạch Kha lại nhíu mày...anh ghét nhất là rùa.Anh vươn tay dài của mình ra véo cái mũi nhỏ của cô và kéo tới -á...anh làm gì vậy? Cô vội xoa cái mũi nhỏ đáng thương của mình.Anh làm dị không thấy quá đáng sao? -mỗi lần không tự tin là cổ cứ rụt lại..nhìn gớm chết đi được!Trợ lí của tôi là thiếu tự tin như vậy..ôi! -Jackson! Gia Nhiên đánh nhẹ vào vai anh nghiêm ngặt.Sau đó ôn hòa nhìn cô, -tại sao em không tiếp tục theo đuổi ước mơ! Đình Nhã gác cằm lên thành ghế và nhìn vào bàn tay thanh mãnh của chị ta. -em cũng muốn theo lắm chứ...nhưng em nhận ra ước mơ chỉ là một phần mơ mộng trong tâm trí mình.Hiện thực...mới là quan trọng! Gia Nhiên khoanh tay nhìn Đình Nhã chạy tới chạy lui trong phim trường mà lòng thấy hơi xót.Cô nhịn không được thả chó xuống và nhéo mạnh anh. -ui da...chị làm cái gì? Lâm Bạch Kha mím môi rồi xoa xoa vùng cánh tay đỏ ửng của mình -em hành hạ cô ấy đủ chưa? -trời trời..chỉ mới làm việc có 2 ngày mà chị nói hành hạ gì?Chị hai...chị bị gì vậy???cô ta tự nguyện xin làm trợ lí em mà! Lâm Bạch Kha ấm ức mếu miệng nói với chị mình.Cái bà chị quái đản.Trương Khuê đang ăn kem cũng liếc anh khinh bỉ.Gì chứ?anh có làm gì cô đâu? -nói nghe nè... em có thể vung tiền ra cho cô bé đi học trong học viện thiết kế trực thuộc công ty O.N quản lý đi1 -chị nói cứ như thật!EM nghèo sắp rách cả quần lấy giống gì nuôi cô ta ăn học...em bao ăn bao ở...tháng trả cô ta 5tr rồi muốn gì nữa...em là nhà từ thiện à? -cái thằng này...cùng một lỗ sinh ra mà sao nhẫn tâm vậy hở? -lỡ cô ta được bao như vậy rồi lại được voi đòi tiên kéo dòng họ lên...lúc đó em làm sao đây? Lâm Bạch Kha lập tức bị hai ánh mắt trừng tới.Khương Khuê tức giận ném cái muỗng vào mặt anh và phỉ -cậu ...chị mua cậu kem đánh răng hạng sang ấy thế mà sao mồm cưng thối thế -chị? anh chưa kịp tiêu hóa lại bị Gia Nhiên đánh một phát -cưng sống sung sống sướng quá nên khinh người đúng không! -xùy xùy...Đình Nhã Nhã....makeup ! Lâm Bạch Kha xùy xùy vài tiếng rồi đứng dậy kêu lên và bước đi tới chỗ khác.Bỏ lại hai bà cô già chống hông trừng theo anh1 ______ -ôi mẹ ơi..cô nấu cho tôi món gì ngon ngon lót cái dạ đi! Anh vươn tay cởi mấy cúc áo rồi lao thẳng lên lầu tắm rửa.còn nói vọng lại -Trương Khuê ăn rỗi quá đi chơi với trai rồi...cô lo cửa nẻo cẩn thận đó! Đình Nhã thở hắt ra đeo tạp dề vào và xuống bếp.Cô mấy lần thất thần mém xíu bị đứt tay còn bị dầu ăn văng vào tay phồng rộp lên.Nhưng cô cảm thấy lòng tê tái. "lỡ cô ta được bao như vậy rồi lại được voi đòi tiên kéo dòng họ lên...lúc đó em làm sao đây?" Câu nói đó vọng vào tai cô khiến cô khó chịu.Cảm thấy lòng tự tôn của mình bị con chó Chihuahua kia sỉ nhục.Cổ cô lại rụt lại... -jackson...ăn cơm!!! Lâm Bạch Kha ngồi xuống nhìn thấy món ăn liền cầm nĩa ghim vào miếng cà rốt và ăn -hôm nay làm không đẹp nhưng mùi vị vẫn ngon...cô làm sao vậy? Đình Nhã bất ngờ giật bắn mình lên như vừa mới chìm đắm trong thứ gì đó khiến anh thấy bực. -jack...jack...jack... -tôi không phải chim (jack..ở đây là Đình Nhã phát âm giống Chic) -xin lỗi...ờm....Jackson...tôi tôi tôi không cần bao nuôi!Tôi không cần anh lo việc học cho tôi!Tôi thấy... Lâm Bạch Kha dừng nĩa và ngước lên nhìn cô.Ánh mắt cô 1 phần tự tin còn lại thì e dè sợ hãi.Nhưng hai tay nắm chặt vạt áo để mình có thể dũng cảm nói ra.Anh nhận ra là cô đang muốn nói đến chuyện hồi sáng.Nhưng anh muốn nghe cô nói hết câu -tôi...tôi tôi nghỉ học là vì mẹ tôi bị bệnh.Thiết Kế thời trang là một ước mơ lớn nhất của tôi!Nhưng tôi nhận ra....hiện thực mới quan trọng.nếu như tôi cố chấp theo đuổi ước mơ thì người thân bên cạnh tôi sẽ chờ không được.Theo đuổi ước mơ là cả một quá trình rèn luyện dài,Khó có khổ có sai có và có cả sự thành công.Jackson....tôi nhận ra mẹ tôi chờ không được nữa nên..tôi phải dẹp ước mơ qua một bên dốc sức kiếm tiền ... tôi không cần anh mở lòng tình thương...tôi tôi cũng không mồi chài được voi đòi tiên mà...lôi dòng họ lên ăn bám nhà anh.Tôi không giàu nhưng tôi cũng có lòng tự trọng của mình...tôi....hức... Cô nghẹn ngào nhanh lấy tay lau đi mất giọt nước mắt rơi xuống.Troong cô nhỏ bé nhưng kiên cường làm sao.Anh gãi gãi đầu mình và đứng dậy bước tới gần cô.Bàn tay định chạm lấy cô nhưng cô ngước lên. -tôi,,...là muốn kiếm tiền! mấy bữa nay tôi đang nổ lực để..kiếm..ưm Cô hoảng hốt khi bị anh nắm lấy gáy và...hôn lên môi cô....Mắt cô mở to như muốn lồi tròng ra rồi chớp chớp nhìn anh. Lâm Bạch kha thật sự không muốn nghe thêm thứ gì thốt ra từ miệng cô nữa.Cái đồ con thỏ này.,..nếu đứng ngoài đối mặt với người khác có thốt ra mấy lời văn chương lý lẽ này không.Anh cảm thấy cô rất đặc biệt và thú vị -nói xong chưa? cô như con rối gật gât đầu. -cô...giỏi lắm...tôi hiểu ý cô rồi..nhưng tôi không xin lỗi đâu đấy... Anh bước qua cô đi lên đến cầu thang rồi quay lại gọi -tôi thấy cô có tố chất đó...ráng ôn thi đi..vài bữa nữa tôi đưa cô đi thi vào trường O.N ... và... Anh nháy mắt với cô...rồi quay lưng đi -tôi là muốn có một trợ lý có học vấn tốt đấy!!!
|